1. Ara Sira

   .

   Yalnizliga dayanirim da, birbasinaliga asla.. Yaslanmak hos degil duvarlara baka baka.. Bir dost göz arayisiyla. Saat tikirtisiyla..... Korkmam Geçinip gideriz biz mutlulugumla, ama 'Günün aydin, aksamin iyi olsun' diyen biri olmali.. Bir telefon sesi çalmali arasira kulagimda... yoksa Zor degil, hiç zor degil, demli çayi bardakta karistirip bir basina yudumlamak doyasiya.... Ama 'çaya kaç seker alirsin? ' Diye soran bir ses olmali ya ara sira...... 22.11.2002

   .

   Elif Sebnem Akal

hissediyormusun yüreğimin ritmini hisset ne olur damarlarımdaki kanın seni bulmak için deliler gibi dolaştığını . söylemiştim değilmi ipsiz bir uçurtmayım ben çağların çizgilerinde süzülen susma ve gözlerini kapama rüzgarım sensin düşerim yüreğinde yer varmı ..yıldız yorgan olmak isterdim kal demeni bekledim öylesine kilitlendim gözlerinden yüreğine öylesine kal demeni bekledim ne yorgan ne yastık istedim aynı gök yüzü altında yıldız yorgan olmak istedim sadece kal demeni bekledim oysa gitmemi istemişti bir gün değil bir ömür boyu  hayatından gitmemi istemişti şimdi gittim ben beni aldım gittim şimdi bir gün değil bir ömür girdi aramıza  artık ne sen bana gele bilir sin ne de ben kalbimi aça bilirim sana oysa bir mehtapta yakamozu seyretmek yıldızlardan ad tutmak bulutlardan yorgan olurdum üstüne oysa kal demeni bekledim inadına gözlerinden yüreğine kenetlenerek

Bu gün ilk defa yüzleştim aynalarda kendimle. ilk defa gözlerimde gözlerini gördüm bu gün yokluğunu hissettim içimde yoktun eksikti birşeyler ıssız bir çöl gibiydim kaybolmuştum kendi içimde ilk defa tanımadığım biriyle konuşmak içimi dökmek istemiştim. haytıma şiirlerime ilk defa tarih atıyor saatlere bakıyordum24.09.2005.13.35.cumaertesi .ilk defa tarihler saatler giriyordu hayatıma.   belkide ilk defa yazdıklarım giriyordu hayatıma   senin yokluğunun bocalamasıydı. acının bu kadar acı ve tarif edilemez olmasıydı kuşlar suskun çiçekler renksiz göneş bu kadar ışıksız kalmıştı belliki yüreğimdeki bu kabuk bağlamaya yüz tutmuş yarayı yine tırnaklayıp kanattı birisi .   belkide sensizliğin ilk baharında bu kadar hüzün ve buruk bir gece ilk defa içimde sensizliği yaşıyorum ilk defa çaresiz ve sensiz.kimselere anlatamıyor kimseler anlamıyor acıyı yaşamadan acının bu kadar acı olduğunu kimseler bilmiyor ilk defa içimde sen ve sevgi olmadığı gerçeğini.             SONER TEMUR Bir gül kalbimden sana Bugün sevgililer günü Hadi kokla yaprakları Ver mutluluk gülüşünü Tomurcuksun goncasın Her günümde açansın Sen gönül kanaryamsın Kalbimde şakıyansın Gözünde kirpikler oktur Aşkının izleri çoktur Eşin benzerin yoktur Gerisi yalan hep boştur Yüreğimdeki sevda sensin Sen ezelden sevilensin Sanki ruh'a can verensin Ölümüne sevilensin Deryalarda denizlerde Gecelerde gündüzlerde Her yudumda her nefeste Yaşatırsın her istekte Sensin hayatın adı Sensiz olmaz ki tadı Mutluluğum hep sensin Çünkü seviyorum seni Insan Telefon Defterini Temize Çekerken Bazi Isimleri Eski Defterinde Birakir . Onlar artik birdaha asla aranmayacaktir.Garip bir hüznü barindiran bu silik isimlere bakilir bakilir.Kimi okuldan sinif arkadasinizdir, kimi çok çabuk unutuverdiginiz bir sevgili, kimi bir cafede aylarca herseyi ama herseyi paylastiginiz birisi; yada istifa ettiginiz bir yerden bir arkadasiniz! Soyadlari sorulmamis birsürü hatirlanmayan isimde vardir defterde; ve süphesiz üstünde isim olmayan telefon numaralari korkunç bir operasyonla onlarca hayat, onlarca güzellik bir çirpida ortadan kaldirilir. INSAN TELEFON DEFTERINI TEMIZE ÇEKERKEN BAZI ISIMLER ÜZERINDE DURUR. Onca zaman sonra birkez arasaniz, sesini duysaniz... Ona edilebilecek bir çift sözünüz yoktur! Birlikte gittiginiz filmler, meyhaneler, evler birbirinizi yillar sonra özlemenizi saglayacak sevgiyi asilamamistir size.Yalnizca bir isImdir simdi o.Temize çekerken atlarsiniz hemen.Derhal çevirirsiniz sayfayi telasla, alalacele.Oh, isim geçmiste kalmistir. INSAN TELEFON DEFTERINI TEMIZE ÇEKERKEN HAYATINIDA SORGULAR! Hangisi ihanet etmistir, hangisi yalvarmistir kendisini birakmamaniz için; hangisinin birsüre sonra arkanizdan konustugunu duymussunuzdur; hangisi sizi en güzel öpmüstür; hangisi rüyalariniza girmistir, hangisinin ayak parmaklari ilginizi çekmistir, hangisine hediye alirken zorlanmissinizdir, hangisiyle en hararetli tartismalara girip kavga etmissinizdir, hangisi için sabahlara kadar içip içip aglamissinizdir? ! ... Dogrular, yanlislar, hatalar, tutkular! Birlikte EDIP CANSEVER okudugunuz o insanlar, solmuslardir. INSAN TELEFON DEFTERINI TEMIZE ÇEKERKEN YALNIZLIGINIDA KANITLAR. Bütün bu insanlar simdi nerede, ne yapmaktadirlar? Saat elbette dört'tür! Paradoks, labirent, koni, tüm bilimsel ifadeler ve mentalite tersine dönmüstür. Ters dönmüsüzdür. Bu tekbasinalik ve bu isim katliami aslinda size ters gelir... Çalan telefona bakarsiniz.Acaba? Acaba telefon defterini temize çeken bir arkadasinizin son anda kurtarma çabasi midir? Bir iki kirik sözcük, yarim yamalak bir bulusma, belki... Bilemezsiniz... LÜTFEN, AMA LÜTFEN TELEFON DEFTERLERINIZI KAYBETMEYINIZ... . Kimsesizdi Asilligin . Kimsesizdi asilligin Soyu tukenmis masal kuslari gibi beklerdin beni dukkanlarin onunde sokak koselerinde... Kimse sigamazken kendi gecesine sen kapilarin onundeki sahipsiz dalginliga vurulurdun Cok iyi bildigin bir meyhaneydi dunya duslere karsi yasanan... Tehlikeliydin, kimsesizdi asilligin en kirli yerde arardin sevgiyi... en dipte... Hayatin en unutulmus yerinde... . Cezmi Ersöz .ARTIK SAZ ÇALIMIYOR TÜRKÜ SÖYLEMİYORUM ŞİİR YAZMIYOR KİTAP OKUMUYORUM KIRLARDA KOŞUP ÇİÇEK TOPLAMIYORUM YAĞMURDA ISLANIP GÜNEŞİN AÇMASINI BEKLEMİYORUM GECE UYUMUYOR AMA YILDIZLARIDA SEYRETMİYORUM ÇÜNKÜ SEN YOKSUN YA HİÇ BİRİNDE HUZUR BULAMIYORUM

TANIMAK İSTİYORUM SENİ MERAK EDİYORUM SENDEKİ BENİ AÇ YÜREĞİNDEKİ PENCEREYİ BAK YÜREĞİMİN İÇİNE GÖR BAK BENDEKİ SENİ DÖK İÇİNDE NE VARSA ESKİ SİYAH BEYAZ RESİMLERİNİ KOY MASANIN ÜZERİNE PAYLAŞALIM BU ANI SENİNLE

. . Istanbul'u Dinliyorum . Istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapali Önce hafiften bir rüzgar esiyor; Yavas yavas sallaniyor Yapraklar, agaçlarda; Uzaklarda, çok uzaklarda, Sucularin hiç durmayan çingiraklari Istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapali. Istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapali; Kuslar geçiyor, derken; Yükseklerden, sürü sürü, çiglik çiglik. Aglar çekiliyor dalyanlarda; Bir kadinin suya degiyor ayaklari; Istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapali. Istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapali; Serin serin Kapaliçarsi Civil civil Mahmutpasa Güvercin dolu avlular Çekiç sesleri geliyor doklardan Güzelim bahar rüzgarinda ter kokulari; Istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapali. Istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapali; Basimda eski alemlerin sarhoslugu Los kayikhaneleriyle bir yali; Dinmis lodoslarin ugultusu içinde Istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapali. Istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapali; Bir yosma geciyor kaldirimdan; Küfürler, sarkilar, türküler, laf atmalar. Bir sey düsüyor elinden yere; Bir gül olmali; Istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapali. Istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapali; Bir kus çirpiniyor eteklerinde; Alnin sicak mi, degil mi, biliyorum; Dudaklarin islak mi, degil mi, biliyorum; Beyaz bir ay doguyor fistiklarin arkasindan Kalbinin vurusundan anliyorum; Istanbul'u dinliyorum. . Orhan Veli Kanik Animsamak Kuslari . I çatilarin üzerinde yürürdü serçeler kanatlarindan günisigi dökülürdü cigerleri sökülür gibi öksürürdü yokusa vurdukça erkenci isçiler ekmeginin yanina günesi koyup usulca bakkaldan çikan çocuk bir çift kanat açardi kösede ben dönerdim geceyarilarindan üstüm basim çatisma içinde sardunyalarin arasinda pencerede sen taze bir badem gibi dururdun beni her sabah böyle vururdun çekip gözlerine mahmur bulutu günaydin derken salt dudaktin biri seni mutlaka öpüyordu bana mi öyle geliyordu sen mi çok ufaktin saçlarinda miniminnacik papatya ardinda çiçek bahçesi ayip bir söz gibi yürürdün gözlerimi alip götürürdün körleme kalirdim gidisini görüp de dönüsünü beklememek olur mu beklerdim tahtaya gömülen çiviler gibi bluzunun altinda kanatlanan çifte kumruyu biraz köylü biraz burjuva sanirim kalçalarindan almisti o felaket huyu II kimdin neydin neciydin benim fikrim yoktu senin yasin ve korkun kimi vakit konugu olurdun duvar diplerinde kalles ölümlerin kokladigi evimin tomurcuklari patlayan bir dal gibi gülerdin kahve içtigimiz fincana pencereye kilime duvara tabakta dilimlenmis elmaya çin çin mavi saçilirdi en olmadik yerde etegin açilirdi aklim karisirdi ne mümkündü görmemek hissetmemek incecik parmaklarinda askla tüterdi deger degmez dudaklarina bütün sigaralar erkekti III sen hep oralardaydin küçük hos görüntülerinle ben yüzümü rüzgara verirdim saçimin her telini uzak mavilere götüren denize dönerdim sonra sirtinda dalgalar yürüten terim sogurdu bir köpek namlu ensekökümde dururdu iskence suradaydi cezaevi burada yürürlerdi benimle yürüsem uzansam yatarlardi yanima onlar benim gölgelerimdi bir önüme düserlerdi bir ardima IV kapandi üstüme geceyarilari polisler sürüklüyordu beni kent boydanboya susuyordu bulvarda bir agaç gürültüyle kusuyordu kapandi üstüme geceyarilari sen yoktun okul arkadaslarimin adini telefon numaralarini sinema kapilarini öptügüm ilk kiz gibi içtigim ilk sigara ilk içki çiktigim ilk afis gecesi gibi aklimda tuttum bir senin adini adini unuttum animsamak kuslari biçak uçmalari . Nevzat Çelik . .

daha çok siir için TIKLAYIN